imadżinnnnn ;3

Siedziałaś na parapecie i bezsensownie wpatrywałaś się w oświetlone ulice miasta, myśląc, że zaraz zobaczysz znaną ci postać. Rzuciłaś okiem na zegarek, z czego wywnioskowałaś, że spędziłaś już w ten sposób ponad godzinę. Wyciągnęłaś z kieszeni telefon wybrałaś numer i nacisnęłaś odpowiedni przycisk. Po usłyszeniu kilku sygnałów, zrezygnowałaś. Zaskoczyłaś na ziemię, podeszłaś do lustra i przypatrzyłaś się osobie w niej. Jej błękitna sukienka idealnie pasowała do jej delikatnego makijażu i luźno opadających na gołe ramiona, polokowanych włosów, czarne buty podwyższały jej sylwetkę o co najmniej 7 cm. Uśmiechnęłaś się do niej, a ona zrobiła to samo w tym samym czasie. Wyszłaś z apartamentu i zjechałaś windą w dół, zakładając sweterek kolorystycznie pasujący do butów. Skierowałaś się w stronę drzwi, a po chwili znalazłaś się już na dworze. Było lato, ciepły wiatr targał twoje loki na wszystkie strony, a w tle nocnego krajobrazu słychać było fale, rozbijające się o brzeg morza. W dłoni trzymałaś swoją komórkę, którą przed chwilą użyłaś by wysłać krótką wiadomość: „Idę w twoją stronę”. Minęło parę minut, a ty znalazłaś się przy, często odwiedzanej przez ciebie w te wakacje, przyczepie campingowej. Kiedy już chciałaś nacisnąć klamkę i wejść do środka, zobaczyłaś przez odsłonięte zasłonki twojego nowego chłopaka, obściskującego się z jakąś dziewczyną. Z tyłu przypominała twoją przyjaciółkę, z którą spędzałaś ten wyjazd. Przyjrzałaś się bardziej, a wysoka blondynka popatrzała się w twoją stronę i momentalnie odsunęła się od opalonego bruneta.

-Jak mogłaś mi to zrobić!- powiedziałaś, kiedy weszłaś do przyczepy. Zalałaś się łzami, które rozmazały cały twój makijaż.

-... i ty. Zaufałam ci- dopowiedziałaś wpatrując się w zielone tęczówki chłopaka.

-To nie było tak, jak myślisz!- bronił się, ale ty to zignorowałaś i wybiegłaś z pojazdu. Skierowałaś się w stronę hotelu, a twoja twarz robiła się coraz bardziej mokra. Zamknęłaś się w pokoju. Spod łóżka wyciągnęłaś walizkę i zaczęłaś wrzucać do niej wszystkie twoje ubrania szafy. Zamknęłaś bagaż i położyłaś się, by chwilę odpocząć. Po paru minutach zasnęłaś.

Obudziły cię dźwięki dochodzące z dworu. Chwyciłaś telefon i sprawdziłaś godzinę. Była 23:17. Ta godzina kojarzyła ci się tylko z jedną osobą. Z Harry’m. Dlaczego? Dokładnie o tej godzinie go poznałaś.

Siedziałaś i wpatrywałaś się w ludzi tańczących na parkiecie m. in. twoją przyjaciółkę. Widać było, że się dobrze bawiła, dyskoteka dopiero co się zaczęła, a ona zachowywała się, jakby wypiła nie mniej niż 5 drinków. Blondynka tańczyła, a z każdą minutą zwiększała się liczba mężczyzn przy niej.  Zawsze zazdrościłaś jej, że miała większe branie niż ty, ale chłopcy woleli tą zwariowaną i odważną, a nie szarą myszkę. Wstałaś i skierowałaś się do baru by zamówić sobie picie. Nie zwracałaś uwagi na ludzi, wpatrzona byłaś tylko w ekran komórki, bo czekałaś na sms’a od chłopaka z twojej szkoły, który ci się podobał. Pisałaś z nim już od dłuższego czasu, prawił ci wiele komplementów, a ty czekałaś aż zada ci tylko jedno pytanie. Zamówiłaś coca-colę dla siebie i drinka dla  [imię twojej (blond) koleżanki]. Swój napój wypiłaś już przy blacie. Szłaś na miejsce w jednej ręce trzymając picie, a w drugiej telefon. Nagle znalazłaś się na ziemi i poczułaś silny ból głowy. Sprawdziłaś ostatni raz godzinę, była 23:17. Rozłożyłaś się na podłodze i dałaś sobie do zrozumienia, że w końcu musisz wstać. Odepchnęłaś się dłońmi i znalazłaś się w pozycji siedzącej.

-Przepraszam- usłyszałaś za twoimi plecami nieznany ci głos. Odwróciłaś się i zobaczyłaś śliczne, zielone oczy, od których nie umiałaś oderwać wzroku.

-Nic nie szkodzi- rzuciłaś, a chłopak pomógł ci stanąć na nogi.

-Harry- powiedział trzymając twoją dłoń w swojej.

-[t.i.]

-Ładnie- rzekł i ukazał szereg śnieżnobiałych zębów- Naprawdę przepraszam- dodał, a ty zachichotałaś.

-Jesteś mi coś winny, bo wylałeś mi drinka- powiedziałaś, po czym się uśmiechnęłaś.

-Może spacer?- zaproponował Loczek. Bez wahania zgodziłaś się i wyszliście z klubu. Spacerowaliście po plaży, czułaś się, jakbyś znała go już dobre parę lat.

-Będziemy musieli się już pożegnać- westchnął Harry, kiedy staliście pod twoim hotelem.

-Na to wygląda- niechętnie przyznałaś. Nagle poczułaś, jak jego usta dotykają twoich. To było najlepsze kilka sekund w czasie tych wakacji.

-Zadzwoń- powiedział zielonooki, uśmiechnął się i odszedł. Nie ruszyłaś się z miejsca przez jakieś 5 minut, bo układałaś sobie w głowie to, co akurat się stało.

“Can't believe your packin your bags

Tryin so hard not to cry

Had the best time and now its the worst time

But we have to say goodbye”

Słysząc te słowa śpiewane przez znany ci już głos, powoli z twoich oczu wypłynęły łzy. Otworzyłaś okno i zobaczyłaś Harry’ego.

-Ogarnij się!- krzyknęłaś ze śmiechem n twarzy, a ludzie idący po ulica dziwnie się na was patrzyli, ale Loczek nie ustępował i śpiewał dalej:

„Don't promise that you're gonna write

Though promise that you'll call

Just promise that you won't forget we had it all”

Po paru przemyśleniach zdecydowałaś się zejść do niego.

-Dlaczego to robisz?- zapytałaś go, znajdując się przed hotelem.

-“Cause you were mine for the Summer now we know its nearly over feels like snow in September but I always will remember you were my Summer love- wyszeptał ci na ucho, po czym swoimi dłońmi dotknął twoich policzków- you always will be my Summer love”- dopowiedział i namiętnie cię pocałował.

/Magda.